Entries by วศิน เพิ่มทรัพย์

โลกดิจิตอลไร้สาย

หลายปีที่ผ่านมา เราคุ้นชินกับโลกดิจิตอลที่ทวีความเร็วสูงขึ้นทุกที จากโมเด็ม 56K กลายเป็นอินเทอร์เน็ตความเร็วสูง (ADSL) จากที่เคยต่อเน็ตผ่านมือถือด้วยความเร็วที่แทบจะรับไม่ได้ของ GPRS ธรรมดาราว 40K กลายเป็น Edge ที่เร็วขึ้นอีก 3-4 เท่า สารพัดอุปกรณ์ที่ใช้เชื่อมต่อเน็ตซึ่งเคยมีขนาดใหญ่จนต้องวางอยู่กับที่ เช่นเครื่องเดสก์ท็อปและโมเด็ม เริ่มเล็กลงและสามารถแบกหรือพกพาไปไหนต่อไหนได้สะดวกขึ้น ไม่ว่าจะเป็นโน้ตบุ๊ค เน็ตบุ๊ค โทรศัพท์มือถือ สมาร์ทโฟน และแม้แต่เกมคอนโซลบางรุ่น ซึ่งนอกจากจะพกพาไปไหนๆได้แล้ว อุปกรณ์เหล่านี้รุ่นใหม่ๆยังเริ่มมีความเร็วในการต่อเน็ตสูงกว่าอุปกรณ์เดิมๆ ที่พกพาไม่ได้เสียด้วยซ้ำไป ปัจจุบันมาตรฐาน 3G ใหม่สามารถรับส่งข้อมูลได้ด้วยความเร็วสูงถึง 7.2 เมกะบิต (ต่อวินาที) เทียบกับโฆษณาไฮสปีดอินเทอร์เน็ตที่โปรโมทกันอยู่ทั่วไปในปัจจุบันในราคาเดือนละไม่กี่ร้อยบาท ซึ่งมีความเร็วเพียง 1-2 เมกะบิตเท่านั้น (สำหรับ ADSL ถ้าคุณอยากใช้ความเร็วสูงกว่านี้ บ้านจะต้องอยู่ห่างจากอุปกรณ์ที่ชุมสายไม่เกินประมาณ 1-2 กิโลเมตรเท่านั้น) ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่อุตส่าห์มีคนเอาเครื่องiPhone มาจับโปรแกรม Apache ยัดลงไป แล้วทำให้มันกลายเป็นเว็บเซิร์ฟเวอร์สำหรับให้บริการเรียกดูเว็บเพจแก่เครื่องอื่นๆ ทั่วโลก ทั้งๆ ที่ยังห้อยอยู่ข้างเอวหรือก้นกระเป๋าถือของคุณด้วยซ้ำ (บังเอิญว่าระบบของ iPhone มีพื้นฐานมาจาก Mac OS […]

E-book จริงหรือที่ว่ามันคืออนาคตของการอ่าน ?

หมายเหตุ: บทความนี้จะเป็นการสรุปเนื้อหาที่ผมเตรียมไปพูดแบบ #ignite ในงาน Ignite Bangkok (www.ignitebangkok.com) ในวันที่ 3-4 มีนาคมที่จะถึงนี้ที่ ศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ (TCDC – เอ็มโพเรียม สุขุมวิท) ห้อง Auditorium ดังนั้นจึงจะมีการอัพเดทเป็นระยะจนกว่าจะเขียนเสร็จ (ซึ่งก็คงใกล้วันงานพอดี) สำหรับใครที่ยังไม่รู้จักการพูดแบบ ignite ก็เข้าไปดูที่เว็บดังกล่าวได้ สรุปสั้นๆก็คือให้พูดเรื่องอะไรก็ได้ แต่มีเวลาแค่ 5 นาทีและ 20 สไลด์ โดยสไลด์จะเปลี่ยนเองทุกๆ 15 วินาที? เนื้อหาจึงต้องกระชับ ไม่เยิ่นเย้อ ตามสโลแกนที่ว่า “enlighten us, but make it quick”

GPS เทคโนโลยี VS ความเป็นส่วนตัวของคุณ

เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็คงรู้จักเจ้าอุปกรณ์บอกตำแหน่งด้วยสัญญาณดาวเทียม หรือจีพีเอส (GPS ? Global Positioning System) กันมากพอสมควรแล้ว (ก่อนอื่นขอย้ำว่าอย่าเอาไปปนกับ GPRS ? General Packet Radio Service นะครับ อันนั้นมันเป็นการต่อเน็ตหรือรับส่งข้อมูลผ่านมือถือ ซึ่งเป็นคนละเรื่องกัน) ที่ผมใช้คำว่า ?บอกตำแหน่ง? ก็คือแปลจาก Positioning เพราะความจริงแล้วสัญญาณจากดาวเทียมที่อุปกรณ์จีพีเอสรับมานั้นมันเพียงแต่บอกว่าคุณอยู่ตรงไหน ละติจูดและลองจิจูดที่เท่าไหร่บนพื้นผิวโลกเท่านั้น (ความจริงสามารถบอกว่าคุณอยู่ที่ระดับสูงจากระดับน้ำทะเลเท่าไหร่ได้ด้วย) แต่ไม่ได้ช่วยนำทางอะไรเลย การที่อุปกรณ์จีพีเอสสามารถนำทาง (Navigation) ให้คุณขับรถไปไหนต่อไหน หรือแสดงแผนที่ต่างๆ ได้นั้นจะต้องมีข้อมูลอยู่ในตัวอุปกรณ์นั้นๆ เอง หรือไม่ก็สามารถดาวน์โหลดแผนที่ผ่านอินเทอร์เน็ตได้ แล้วค่อยเอาตำแหน่งของคุณที่สัญญาณดาวเทียมบอกมาอย่างต่อเนื่อง (ซึ่งจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เมื่อคุณเคลื่อนที่) มาเทียบกับพิกัดบนแผนที่ จากนั้นถึงจะบอกได้ว่าคุณอยู่ที่ไหน บนถนนอะไร ใกล้สถานที่สำคัญ (ที่เรียกกันว่า Point of Interest หรือ POI) อะไรบ้าง และควรจะเดินหน้าถอยหลังหรือไปทางขวาทางซ้ายอย่างไรถึงจะไปยังจุดที่ต้องการได้ ถ้าปราศจากข้อมูลแผนที่เสียแล้ว ระบบจีพีเอสก็จะบอกได้เพียงตำแหน่งของคุณเป็นตัวเลขที่ไร้ความหมาย หรือเป็นจุดบนพื้นที่ว่างๆ ที่ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรได้ อย่างมากก็บอกได้แค่ว่ากำลังมุ่งหน้าไปทางทิศไหน เช่น […]

E-book จริงหรือที่ว่ามันคืออนาคตของการอ่าน ?

หมายเหตุ:บทความนี้จะเป็นการสรุปเนื้อหาที่ผมเตรียมไปพูดแบบ #ignite ในงาน Ignite Bangkok (www.ignitebangkok.com) ในวันที่ 3-4 มีนาคมที่จะถึงนี้ที่ ศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ (TCDC – เอ็มโพเรียม สุขุมวิท) ห้อง Auditorium ดังนั้นจึงจะมีการอัพเดทเป็นระยะจนกว่าจะเขียนเสร็จ (ซึ่งก็คงใกล้วันงานพอดี) สำหรับใครที่ยังไม่รู้จักการพูดแบบ ignite ก็เข้าไปดูที่เว็บดังกล่าวได้ สรุปสั้นๆก็คือให้พูดเรื่องอะไรก็ได้ แต่มีเวลาแค่ 5 นาทีและ 20 สไลด์ โดยสไลด์จะเปลี่ยนเองทุกๆ 15 วินาที? เนื้อหาจึงต้องกระชับ ไม่เยิ่นเย้อ ตามสโลแกนที่ว่า “enlighten us, but make it quick” เนื้อหาโดยย่อ: ถึงตอนนี้ใครๆก็เริ่มตื่นเต้นกับเครื่องอ่าน e-book ในสารพัดรูปแบบที่กำลังจะออกมาให้ใช้กัน ไม่ว่าจะเป็น iPad, Kindle, Nook, G-Tablet หรืออื่นๆ แต่อนาคตของ e-book จะเป็นอย่างไร และมันจะทำให้เราเลิกอ่านหนังสือบนกระดาษกันได้จริงๆหรือ ประเด็นสำคัญอยู่ตรงไหนกันแน่ ในฐานะของคนที่อยู่ตรงกลางระหว่างหนังสือกับเทคโนโลยี คือเป็นทั้งคนทำหนังสือด้าน IT และอยู่ในแวดวงหนังสือมานับสิบปี ขอรวบรวมข้อมูลและข้อคิดเห็นล่าสุดจากหลายมุมมองมาเล่าสู่กันฟัง […]

iPad : ฤาจะเป็นแพลทฟอร์มนี้ที่เปลี่ยนโลก ?

บทวิเคราะหฺ์การเปิดตัวคอมพิวเตอร์แบบ tablet ในชื่อ iPad ของแอปเปิลเมื่อปลายเดือนมกราคมที่ผ่านมา ที่เป็นข่าวฮือฮากันไปทั่วโลก

Cloud Computing คอมพิวเตอร์แบบอึมครึม

(ปี 2526 ? ยุคที่เพิ่งจะเริ่มมีเครื่อง IBM PC ได้ไม่นาน) บก. เทคนิคของวารสารคอมพิวเตอร์เล่มหนึ่ง เขียนด้วยลายมือขยุกขยิกไว้ในต้นฉบับของบทบรรณาธิการทำนองนี้ ??ในอนาคต คุณอาจเรียกใช้คอมพิวเตอร์ที่เชื่อมโยงกันเป็นเครือข่าย โดยไม่ได้รับรู้เลยว่าโปรแกรมที่คุณเรียกนั้นไปทำงานอยู่บนเครื่องไหน มีเพียงผลลัพธ์เท่านั้นที่ถูกส่งกลับมาแสดงบนเครื่องตรงหน้าคุณ?? เขาเขียนต่อไปจนจบหน้า บรรยายถึงระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งยังไม่มีอยู่จริง ด้วยหวังว่าจะสร้างภาพอนาคตให้ผู้อ่านได้ตระหนักถึงความก้าวหน้าและโอกาสอีกมากมายที่จะตามมาในอนาคต เขานั่งเขียนต้นฉบับด้วยลายมือ เพราะยุคนั้นคอมพิวเตอร์ยังแพงเกินกว่าที่ออฟฟิศเล็กๆ จะมีให้ใช้ได้ครบคน น่าเสียดายที่วารสารฉบับนั้นไม่มีโอกาสได้ตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับระบบคอมพิวเตอร์ที่ บก. คาดคะเนเอาไว้ในวันที่เกิดขึ้นจริง เพราะมันจำเป็นต้องปิดตัวเองลงหลังจากนั้นไม่นาน (ปี 2552 ? ที่เราอาจเรียกกันว่า ?ปัจจุบัน?) บก. คนเดิมนั่งปั่นต้นฉบับ (ปั่น (กริยา) ? การเขียนด้วยความเร็วสูงกว่าปกติเพื่อให้ทันใช้งานแบบฉุกเฉิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกำหนดส่งงานใกล้จะมาถึง หรือบางทีก็เลยไปแล้วหลายวัน 😉 ให้กับวารสารอีกเล่มหนึ่ง เขาเริ่มต้นด้วยการเปิดบราวเซอร์ขึ้นมา เรียกใช้โปรแกรมGoogle Documents แล้วคีย์ข้อความลงไป ด้วยวิธีนี้ ต้นฉบับของเขาจะถูกเก็บอยู่บนเว็บ และสามารถเรียกใช้ได้จากเครื่องไหนก็ได้ในโลก ขอเพียงมีชื่อผู้ใช้และรหัสผ่านที่ถูกต้อง และไม่ว่าคอมพิวเตอร์ที่เขาใช้จะรันระบบปฏิบัติการอะไร ตั้งแต่ Windows, Mac OS หรือ Linux หรือคุณสามารถทำงานได้สารพัดอย่าง […]

New York : จาก Big Apple ถึง Apple store

มหานครนิวยอร์ก (New York City) ที่เราเคยเห็นภาพตึกสูงเสียดฟ้าเรียงรายกันแน่นขนัดนั้น ความจริงเป็นเพียงเกาะเล็กๆที่ชื่อว่า แมนฮัตตัน (Manhattan) ซึ่งตั้งอยู่ที่ขอบด้านหนึ่งของรัฐนิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา เท่านั้นเอง แต่ด้วยความที่เกาะที่ว่านี้ตั้งอยู่ปากแม่น้ำฮัดสัน อันเป็นทางที่ใครจะผ่านไปผ่านมาทางเรือ (ซึ่งเป็นเส้นทางขนส่งหลักตั้งแต่ครั้งอดีต) ต้องผ่านต้องแวะ หรือถูกตั้งด่านตรวจกันในแถบนี้ ทำให้บริเวณรอบๆแถบนี้กลายเป็นเมืองท่าและชุมชนขนาดใหญ่ขึ้นมาเรื่อยๆ ส่วนฉายาหรือชื่อเล่นของเมืองนิวยอร์กเรียกกันอีกอย่างว่าเป็นเมือง “Big Apple”

เสี้ยว Seoul ในสองวัน

ที่ตั้งชื่อว่า เสี้ยวโซล ก็เพราะว่าผมใช้เวลาแวบแค่สองสามวันสุดสัปดาห์ ไปเดินดูงานหนังสือ Seoul International Book Fair 2008 ที่กรุงโซล เกาหลีใต้ แถมยังเจอฝนตกทั้งวันชนิดออกไปดูอะไรไม่ได้อยู่วันนึงเต็มๆ ก็เลยแทบจะไม่มีอะไรมาเล่า นอกจากเก็บภาพงานนิดๆ หน่อยๆ มาฝาก กับเรื่องอัพเดทของกรุงโซลที่ไม่ได้ไปมาสี่ห้าปีแล้วเท่านั้น รวมแล้วไม่ได้ครึ่งของที่ตั้งใจไว้ แค่เสี้ยวยังแทบนับไม่ได้ด้วยซ้ำ งานหนังสือแบบไม่ลดราคา งานนี้จัดขึ้นที่ COEX Mall หรือ World Trade Center ของเกาหลี ชานกรุงโซล ฝั่งใต้ของแม่น้ำฮาน ซึ่งเป็นคอมเพล็กซ์ใหญ่ มีทั้งโรงแรม โรงหนัง ศูนย์การค้า ศูนย์แสดงสินค้าและการประชุมนานาชาติ ฯลฯ ที่จัดงานในโซลคงจะมีใหญ่อยู่ที่เดียว (แต่มีหลาย Hall) ที่จัดก็เป็นที่เดิมทุกปี ปีนี้เป็นวันที่ 14-18 พฤษภาคม ในงานก็มีบูธของสำนักพิมพ์ต่างๆ ของเกาหลีมาออกกันมากพอควร ส่วนมากจะจัดบูธอย่างอลังการทั้งๆที่ใช้แค่เพียง 5 วัน เพราะเป็นหน้าเป็นตาของแต่ละสำนักพิมพ์ วันแรกๆของงานจะเป็นการเจรจาธุรกิจ เช่นขายลิขสิทธิ์ ส่วนวันที่เปิดทั่วไปคือเสาร์และอาทิตย์ที่มีการขายปลีกบ้าง แต่คนเดินจัดว่าน้อยเมื่อเทียบกับเมืองไทย ทั้งๆที่พื้นที่ของงานก็ใหญ่พอควร น่าจะราวๆ ห้องพลีนารี่ของศูนย์ประชุมแห่งชาติฯ […]

ลอนดอนทางผ่าน เยือนบ้านเชอร์ล็อคโฮล์มส์

หนาวจัง เท้าเย็นเจี๊ยบเลย สงสัยจะเปิดแอร์แรงไป… แอร์ เอ๊ะ! ไม่ใช่ ไม่มีแอร์นี่ มีแต่ฮีตเตอร์ (เครื่องทำความร้อน) อ้อ! นึกออกแล้ว เราไม่ได้อยู่บ้านซักหน่อย ตะลอนๆ มานอนเล่นอยู่เมืองผู้ดีอังกฤษตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมานี่เอง ช่วงสี่ห้าปีมานี้เรื่องราวของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ นักสืบชื่อดังเป็นอมตะของอังกฤษตั้งแต่ยุควิคตอเรียเมื่อร้อยกว่าปีก่อน ได้กลับมาปรากฏในความรับรู้ของผู้คนอย่างแพร่หลายอีกครั้ง ทั้งจากหนังและซีรี่ส์ที่แข่งกันสร้างทั้งฝั่งอังกฤษต้นตำรับ และฝั่งอเมริกา ผมเลยจะขอถือโอกาสนี้เอาเรื่องเก่าที่เคยเขียนไว้นานแล้ว สมัยไปลอนดอนครั้งแรก มารีรันอีกครั้งให้เข้ากับยุคสมัย 🙂 การมาลอนดอนของผมในตอนนั้นเป็นครั้งแรก และที่แรกที่ไปในเช้าวันแรกก็คือ บ้านเชอร์ล็อค โฮลมส์ นั่นเอง! คราวนั้นจำได้ว่าแวะลอนดอนระหว่างทางผ่านไปที่จะต่อไปยังเบลเยี่ยมและเยอรมัน ซึ่งต้องลงเครื่องบินแล้วไปต่อรถไฟที่อังกฤษอยู่แล้ว ก็เลยขอแวะพักดูบ้านดูเมืองลอนดอนกันสักหน่อย เท่าที่ได้ยินได้ฟังมา ลอนดอนเป็นเมืองใหญ่ ผู้คนมากมาย ขนาดที่ต้องเริ่มสร้างรถไฟใต้ดิน (ชาวบ้านที่นี่เขาเรียกว่า Tube ที่แปลว่าท่อ คือรถที่วิ่งในท่อนั่นเอง) สายแรกกันตั้งแต่เมื่อร้อยปีก่อน และยังเคยเป็นเมืองแม่ของจักรวรรดิอังกฤษอันแผ่ไพศาลไปทุกมุมโลกจนมีคำกล่าวว่าพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินในจักรวรรดิอังกฤษ แต่ผลพวงที่ตามมาในยุคที่อังกฤษเหลือแต่เกาะบริเทนเป็นหลักก็คือมีคนมากมายหลายเชื้อชาติจากสารพัดดินแดนที่เคยอยู่ใต้อาณัติเหล่านั้น อพยพเข้ามาอาศัยในประเทศอังกฤษมากมายจนเหมือนอเมริกันกลายๆทีเดียว สายแล้ว แต่แดดก็ยังไม่จัด อากาศต้นเดือนตุลาคมเย็นสบาย มีแค่แจ็คเก็ตไม่หนาตัวเดียวก็เอาอยู่ แต่วันนี้เป็นวันแรกในลอนดอน ผมเลยเตรียมไปทั้งเสื้อกั๊กและเสื้อหนา ปรากฏว่าพอสายเข้าก็ร้อนเกินไปนิด เริ่มต้นออกเดินจากโรงแรมซึ่งอยู่ใกล้สถานีรถไฟแพดดิงตัน (Paddington) อันเป็นสถานีที่รถด่วนจากสนามบินฮีทโรวหรือ Heathrow […]